Tag - xld agar vwr

Xylose Lysine Deoxycholate agar

XLD آگار یک محیط رشد انتخابی و افتراقی است که برای جداسازی پاتوژن های روده ای گرم منفی (گونه های شیگلا و سالمونلا) از نمونه های بالینی و مواد غذایی استفاده می شود. pH محیط کشت XLD آگار تقریباً 4/7 است و به دلیل وجود نشانگر قرمز فنل، آن را با رنگ صورتی روشن یا قرمز روشن نشان می دهد. تخمیر شکر pH را کاهش می دهد و نشانگر قرمز فنل با تغییر به رنگ زرد نمایان می شود.

ترکیبات محیط کشت XLD آگار:

1. عصاره مخمر

2. L-لیزین

3. گزیلوز

4. لاکتوز

5. ساکارز

6. دیوکسی کلات سدیم

7. کلرید سدیم

8. تیوزولفات سدیم

9. آمونیوم فروت سیترات

10. فنل قرمز

11. آگار

ماده انتخابی موجود در XLD Agar، سدیم دیوکسی کلات است که مانع از رشد موجودات گرم مثبت می شود. منبع کربوهیدرات، قند گزیلوز است که توسط اکثر باکتری ها ازجمله سالمونلا برای تولید اسید، تخمیر می شود. کلنی های شیگلا چون نمی توانند این کار را انجام دهند، قرمز می شوند.

پس از مصرف گزیلوز، کلنی های سالمونلا لیزین را تجزیه می کنند و pH را دوباره به قلیایی و کلنی های قرمز شیگلا تبدیل می کنند. برای جلوگیری از این دکربوکسیلاسیون لیزین در برابر واکنش شیگلا، لاکتوز و ساکارز به مقدار زیاد اضافه می شوند.

افزودن سولفات سدیم و سیترات آمونیوم آهن به عنوان منبع گوگرد و اندیکاتور، به ارگانیسم های سازنده سولفید هیدروژن (سالمونلا) اجازه می دهد تا در شرایط قلیایی، کلنی هایی با مراکز سیاه تولید کنند و به این صورت از کلنی های رنگی شیگلا متمایز می شوند.

ارگانیسم هایی که گزیلوز را تخمیر می کنند، لیزین دکربوکسیلاز منفی هستند و لاکتوز یا ساکارز را تخمیر نمی کنند و باعث PH اسیدی در محیط شده و کلنی های زرد را تشکیل می دهند. نمونه هایی از این ارگانیسم ها عبارتند از: Citrobacter spp، Proteus spp و Escherichia coli.