دمای ذوب: ۳,۵۵۱ درجه سانتی‌گراد چگالی: ۶.۶۷ گرم بر سانتی متر مکعب حلال ها: آب و پتاسیوم سیانید اکسید نیکل (II) یک ترکیب شیمیایی با فرمول NiO است. به عنوان تنها اکسید نیکل با ویژگیهای مناسب و خوب، اکسید نیکل (II) قابل توجه است. شکل کانی اکسید نیکل (II) بونسنیت بسیار نادر است. اکسید نیکل (II) به عنوان یک اکسید باز فلزی طبقه بندی شده است. چندین میلیون کیلوگرم در سال اکسید نیکل (II) با کیفیت متفاوت عمدتا به عنوان یک واسطه در تولید آلیاژهای نیکل تولید میشوند. اکسید نیکل (II) یک کاتالیزور هیدروژناسیون چند منظوره است. اکسید نیکل (II) را میتوان با روشهای مختلف تهیه کرد. در معرض گرمای بالای ۴۰۰ درجه سانتیگراد، پودر نیکل با اکسیژن برای تولید اکسید نیکل (II) واکنش نشان میدهد. در برخی از روشهای صنعتی، اکسید نیکل سبز با گرم کردن مخلوطی از پودر نیکل و آب در دمای ۱۰۰۰ درجه سانتیگراد تولید میشود. ساده‌ترین و موفق‌ترین روش آماده سازی اکسید نیکل (II)، از طریق آذرکافت ترکیبات نیکل (II) مانند هیدروکسید، نیترات و کربنات است که یک پودر سبز سبز تولید میکنند. اکسید نیکل (II) دارای یک ساختار هشت ضلعی است. مانند بسیاری از اکسیدهای فلزی دوتایی دیگر، اکسید نیکل (II) غالبا یک ترکیب غیراستوکیومتری است، به این معنا که نسبت نیکل به اکسیژن ۱ به ۱ است.

خطرات اکسید نیکل

استنشاق طولانی مدت اکسید نیکل (II) به ریه ها آسیب میرساند، باعث ایجاد ضایعات و در برخی موارد سرطانها میشود. نیمه عمر محاسبه شده انحلال اکسید نیکل (II) در خون بیش از ۹۰ روز است. اکسید نیکل (II) برای مدت زمان طولانی در ریه ها باقی می ماند. در انسان، اکسید نیکل به عنوان یک سرطان زا دسته بندی میشود و خطر ابتلا به سرطان تنفسی را افزایش میدهد.